Józef Dionizy Szczepański (1850-1932) to nauczyciel i pierwszy dyrektor Gimnazjum Polskiego; kierował szkołą w latach 1906-1909; znakomity matematyk, absolwent Uniwersytetu Petersburskiego, nauczyciel w szkołach rosyjskich w Saratowie i Samarze; ojciec pisarki Marii Kuncewiczowej, dziadek pisarza Jana Józefa Szczepańskiego. Do Polski powrócił w roku 1900; pracował w Warszawie, przygotowywał publikacje naukowe (m.in. „Kurs uzupełniający matematyki elementarnej i początki analizy wyższej”).

 Samara z lat 1904-1912, z której powrócił J. D. Szczepański przed objęciem funkcji dyrektora w Gimnazjum Polskim.

J. D. Szczepański z okresu pełnienia funkcji dyrektora GP. Obok na tableau z 1908 r.

W roku 1906 Zarząd Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej powierzył mu funkcję dyrektora nowo tworzonego Gimnazjum Polskiego. J. D. Szczepański wsparł tworzenie szkoły, uzyskując dzięki dobrym stosunkom w Płockiej Dyrekcji Naukowej zatwierdzenie składu rady pedagogicznej oraz planu nauczania. Swą funkcję pełnił wyjątkowo starannie, dbał o dobór nauczycieli, wiele troski poświęcał sprawom wychowawczym. W Płocku opracował i wydał „Program arytmetyki dla szkoły średniej ze wskazówkami metodycznymi”.

Po zakończeniu pracy w Gimnazjum Polskim został dyrektorem Szkoły Handlowej we Włocławku.

Od 1916 roku przeniósł się z rodziną do Krakowa i podjął pracę w Wydziale Krajowym - naczelnym organie administracji austro-węgierskiej. Po uzyskaniu niepodległości zamieszkał i pracował w Warszawie oraz w Grójcu. Pod koniec życia rozwijał swoje pasje humanistyczne, uczęszczał na Uniwersytet na wykłady z historii, wydał książeczkę pt. „Powrót nad odwieczny nasz Bałtyk”.

   Publikacje J. D. Szczepańskiego.

Zmarł w maju 1932 roku, pochowany jest na warszawskich Starych Powązkach (kwatera 117, rząd 1, miejsce 17).

Grób Róży i Józefa Szczepańskich na Starych Powązkach.

Wspomnienie Aleksandra Macieszy o dyrektorze Szczepańskim i organizacji pierwszej Rady Pedagogicznej Gimnazjum Polskiego w monografii Jagiellonki z 1931 roku:

Dyrektor J. Szczepański, mając zapewnione otrzymanie koncesji na szkołę 8-klasową, przystąpił zawczasu, podczas wakacyj, wraz z Ra­dą Opiekuńczą do jej zorganizowania, a przede wszystkiem do przygo­towania pomieszczenia i skompletowania personelu nauczycielskiego.

Postanowiono prowadzić szkołę w jedynym możliwym lokalu, wynajętym przez Radę Opiekuńczą jeszcze w roku ubiegłym od A. Pru­szkowskiej na progimnazjum P. Topolińskiego, a mianowicie przy ul. Królewieckiej, Nr. hipoteczny 222/223; policyjny 28. Ze względu na większą ilość klas wynajęto jeszcze kilka mieszkań i przystąpiono w połowie sierpnia do odświeżenia i przystosowania pomieszczenia do potrzeb szkoły, a także do uporządkowania i rozszerzenia podwórza: przez zniesienie altanki i okalającego ją parkanu oraz usunięcie bruku i zamknięcie studni. Następną troską było skompletowanie personelu nauczycielskiego w ogólnej ilości 20 osób, łącznie z dyrektorem i lekarzem szkolnym. Spoza Płocka wypadło sprowadzić 7 osób.

 J. D. Szczepański wśród członków pierwszej rady pedagogicznej Gimnazjum Polskiego. Zdjęcie z czerwca 1907 r.

Po całkowitem skompletowaniu Rada Pedagogiczna przedstawiała się jak następuje: Przewodniczący: J. Szczepański, dyrektor. Członkowie Rady: Ks. E. Gruberski, prefekt i naucz. rel. rz.-kat.; O. Kleindienst, pastor, naucz. rel. ewang.-augsburskiej; W. Kryński, matematyk; E. Łazarowicz, przyrodnik; K. Łappo, nauczycielka historji; J. Maciejowski, naucz, języka polskiego i literatury polskiej; Ks. Michalak, naucz, łaciny; Dr. Al. Maciesza, lekarz szkolny i naucz, higjeny; T. Mołczanow, naucz, języka rosyjsk. i historji ros.; Orłowski, naucz, gimnastyki; Cz. Przybyszewski, naucz. języka polskiego; H. Pniewski, naucz. kl. wstępnej; W. Przybylski, naucz, rysunków i kaligrafji; M. Przeorska, naucz, języka francuskiego; J. Rokitnicki, naucz, prawoznawstwa; A. J. Stodółkiewicz, naucz, matematyki; Z. Świdwiński, naucz, fizyki; W. Szmidtówna, naucz, języka niemieckiego; M. Wiśniakowski, naucz, historji powszech.; Ad. Grabowski, naucz, geografji i przyrody, sekret. Rady Pedagogicznej. Członkowie delegaci Koła Pł. P. M. S.: J. Święcicki, inż. W. Czechowski i K. Strzeszewski.

Skład grona nauczycielskiego był na ogół dobry.

Wyróżniali się umiejętnością nauczania i doświadczeniem pedagogicznem: Dyrektor Szczepański, A. Stodółkiewicz i Z. Świdwiński.

Temu gronu przypadło w udziale na terenie Płocka zaspokojenie żądań młodzieży i społeczeństwa polskiego z lutego 1905 r. — zorganizowanie Szkoły Polskiej Męskiej i założenie podstaw, zapewniających jej dalszy rozwój.

 (Aleksander Maciesza, Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Płocku 1906-1931, Płock 1931/zachowano oryginalną pisownię)