W zaszczytnym gronie twórców naszej szkoły z pewnością na pierwszym miejscu powinien znaleźć się Aleksander Maciesza.

Aleksander Maciesza (1875-1945) to główny twórca Gimnazjum Polskiego, wielki Płocczanin I połowy XX wieku, społecznik, lekarz, prezes Towarzystwa Naukowego Płockiego, komisarz okręgowy Ligi Narodowej, prezes Towarzystwa Oświaty Narodowej, inicjator powstania Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; wiceprezes powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”; przewodniczący Zarządu Domu Ludowego Polskiej Macierzy Szkolnej, nie tylko twórca Gimnazjum Polskiego, ale także jego najdłużej pracujący nauczyciel (uczył higieny i prowadził gabinet lekarski aż do 1939 roku; w latach 1912-1913 przewodniczący Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego (przed rozpoczęciem budowy zwiedził wiele nowych szkół na ziemiach polskich oraz w Niemczech, Belgii, Austrii, Szwajcarii, Norwegii i Szwecji); fundator popiersia Mikołaja Kopernika dłuta Gustawa Pilattiego, umieszczonego w 1914 r. w niszy nad wejściem frontowym do budynku szkolnego; autor legendarnej już monografii poświęconej szkole na jubileusz 25-lecia jej istnienia („Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Płocku 1906-1931”); autor pionierskiej pracy z dziedziny fotografii („Historia fotografii polskiej w latach 1839-1889”); wydawca w latach 1908-1915 „Głosu Płockiego”, nieformalnego organu prasowego szkoły, którego komitet redakcyjny obok A. Macieszy stanowili nauczyciele Gimnazjum Polskiego Wacław Kryński, Władysław Horodyski oraz Jan Święcicki; czas II wojny światowej spędził w Płocku, pracując jako lekarz okulista; zmarł 10 października 1945 roku, pochowany jest na cmentarzu przy ul. Kobylińskiego.

O doktorze Aleksandrze Macieszy napisano wiele. Drukowano wspomnienia z okresu jego młodości na Syberii w Tomsku, były artykuły o działalności jako lekarza społecznika. W „No­tatkach Płockich” [1977, nr 3 i 4] zamieściłem wspomnienie o nim z lat mojej współpracy w Zarządzie To­warzystwa Naukowego Płockiego od 1932 roku. Chcę pokazać w kilku słowach jego sylwetkę z okresu pracy w szkolnictwie, w pierwszym rzędzie w Gimnazjum, z którym związał się od powstania szkoły niemal do końca swojego pra­cowitego życia. W „Jagiellonce” pracował na etacie lekarza i nauczyciela higieny. Na lekcje często przynosił eksponaty, które pomagały w zrozumieniu omawianego zagadnienia. W obu dziedzinach był specjalistą. Posiadał rozległą wiedzę z antropologii, socjologii, historii, geo­grafii i krajoznawstwa, szczególnie regionu Ma­zowsza Płockiego. Miarę jego zasług na polu naukowym oddaje członkostwo w Polskiej Aka­demii Umiejętności w Krakowie (był człon­kiem — korespondentem). Jako okulista otwo­rzył w swoim domu przychodnię przeciwjagliczą. Bardzo troszczył się o zdrowie młodzieży. (Bolesław Jędrzejewski, Wspomnienia z lat pracy w Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Płocku (1923-1926) oraz o jego wychowankach, „Notatki Płockie” 1986, nr 1/126)

Wśród twórców naszej szkoły i ludzi wspierających ją u początku istnienia należy wymienić następujące osoby:

Stefan Baliński – prawnik, członek Towarzystwa Wzajemnego Kredytu; działacz Towarzystwa Oświaty Narodowej; wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym.

  Stanisław Chełchowski (1866-1907) – ziemianin z Chojnowa, członek Rady Nadzorczej Polskiej Macierzy Szkolnej, wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym; organizował prace wielu towarzystw i spółek w Płocku; w 1906 r. wybrano go na posła z ziemi płockiej do Dumy petersburskiej, lecz nie przyjął wyboru; zmarł w r. 1907.

  Władysław Czechowski – inżynier budowlany, architekt gubernialny, członek Zarządu Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; prezes Towarzystwa Kolarskiego w Płocku, w latach 1912-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego.

  Ludwik Gałkowski – obywatel Płocka, w latach 1912-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego, sprawował bezinteresownie nadzór nad budową szkoły.

 Adam Grabowski (1864-1919) – jeden z najbardziej zasłużonych założycieli Gimnazjum Polskiego, członek Ligi Narodowej, współtwórca Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; długoletni nauczyciel przyrody i geografii w Gimnazjum Polskim, jego dyrektor w latach 1909-1916; w latach 1910-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego.

   Dyrektor Adam Grabowski wśród członków rady pedagogicznej oraz wychowanków GP z czasów przed I wojną światową. Obok okolicznościowy dyplom ufundowany "ukochanemu Dyrektorowi" przez absolwentów szkoły w roku 1917.

   ks. Ignacy Lasocki (1860-1933) – dr nauk prawnych, wybitny ksiądz i społecznik, człowiek zasłużony dla Płocka, prałat kapituły katedralnej płockiej; współzałożyciel w 1906 roku Płockiego Towarzystwa Pomocy Uczącej się Młodzieży; założyciel zakładu opiekuńczo-wychowawczego św. Stanisława Kostki (tzw. „Stanisławówki”); współzałożyciel Gimnazjum Żeńskiego im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej w Płocku; Członek Towarzystwa Naukowego Płockiego; odegrał doniosłą rolę w pozyskiwaniu funduszy na budowę gmachu Gimnazjum Polskiego w latach 1912-1913.

  Jan Ligowski - prawnik, członek Towarzystwa Wzajemnego Kredytu; działacz Towarzystwa Oświaty Narodowej; wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym; członek Rady Opiekuńczej Gimnazjum Polskiego powołanej przez Koło Płockie Polskiej Macierzy Szkolnej do sprawowania opieki nad szkołą (powstała w 1906 r., działała do 1918 r., tj. do upaństwowienia szkoły); współzałożyciel w 1906 roku Płockiego Towarzystwa Pomocy Uczącej się Młodzieży; współzałożyciel, a następnie skarbnik i sekretarz Zarządu powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”; w latach 1912-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego.

Klemens Łuczycki – w roku 1905 emerytowany nauczyciel gubernialnego Gimnazjum Męskiego w Płocku; podjął starania o poszerzenie koncesji otrzymanej przez Pawła Topolińskiego na prowadzenie 4-klasowego progimnazjum w celu uruchomienia w roku szkolnym 1906-1907 ośmioklasowego gimnazjum z językiem polskim; w marcu 1906 r. otrzymał taką koncesję, miał zostać pierwszym dyrektorem Gimnazjum Polskiego, ale ze względu na problemy zdrowotne prace nad tworzeniem gimnazjum powierzył A. Grabowskiemu, E. Płoskiemu i J. Święcickiemu, członkom Komitetu Szkolnego, utworzonego przez Koło Płockie Polskiej Macierzy Szkolnej.

  Maria Maciesza – nauczycielka, wybitna działaczka społeczna i narodowa, żona Aleksandra Macieszy, członkini Koła Drobińskich Ziemianek, członkini Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; utworzyła szkołę elementarną w Drobinie; w roku 1909 jako pierwsza ofiarowała 3 tysiące rubli na budowę gmachu Gimnazjum Polskiego, inspirując do podobnej ofiarności mieszkańców Płocka i okolicznych ziemian, autorka „Pamiętnika Płocczanki” z czasów I wojny światowej.

Aleksander Majdecki – dyrektor Syndykatu Rolniczego; wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym.

Józef Mądrzejewski - współzałożyciel powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”, naczelnik Izby Skarbowej, prezes Zarządu Towarzystwa Spółdzielczego i Kasy Pożyczkowej „Zgoda”.

Eugeniusz Płoski – członek Komitetu Szkolnego utworzonego przez Koło Płockie Polskiej Macierzy Szkolnej w roku 1906 do opracowania programu nauczania i składu grona pedagogicznego Gimnazjum Polskiego; w jego kancelarii notarialnej spisano 17 września 1912 roku akt kupna-sprzedaży gruntu przy ówczesnej ulicy Królewieckiej 32 pod budowę gmachu Gimnazjum Polskiego (sprzedający: Stanisław i Józef Górniccy, kupujący na rzecz Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku” – prezes Zarządu Jan Święcicki oraz sekretarz i skarbnik Jan Ligowski).

Władysław Płoski – ziemianin z Nagórek Dobrskich; prezes Płocko-Sierpeckiego Towarzystwa Rolniczego; wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym; członek Zarządu powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”.

Józef Radzimiński – inżynier melioracyjny; w latach 1912-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego.

Józef Rokitnicki - prawnik, członek Towarzystwa Rolniczego; wspierał starania Aleksandra Macieszy o utworzenie szkoły z polskim językiem wykładowym.

Tomasz Sieklucki – ziemianin z Goleszyna, pierwszy przewodniczący powstałego w lipcu 1905 roku Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; członek powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”; prezes Towarzystwa Rolniczego Płockiego.

Alojzy Jan Stodółkiewicz (1856-1934) – ur. w Warszawie; wybitny nauczyciel matematyki w gubernialnym Gimnazjum Męskim w Płocku (obecna Małachowianka) oraz w Gimnazjum Polskim w Płocku; autor ok. 60 prac naukowych i podręczników szkolnych z dziedziny matematyki i kosmografii, współtwórca Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej, po strajku szkolnym w 1905 roku przeniósł się do pracy w tworzonym Gimnazjum Polskim i pozostał jego czynnym i jednym z najbardziej zasłużonych nauczycieli do roku 1925 (z przerwą w latach 1915-1918).

Kazimierz Strzeszewski - sekretarz Zarządu Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; radca Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego; członek Rady Opiekuńczej powołanej przez Koło Płockie Polskiej Macierzy Szkolnej do sprawowania opieki nad szkołą.

   Jan Święcicki. Obok zdjęcie członków Rady Opiekuńczej GP.

Jan Święcicki – jeden z najbardziej oddanych szkole jej twórców; prawnik, adwokat; przez 13 lat prezes Rady Opiekuńczej Gimnazjum Polskiego powołanej przez Koło Płockie Polskiej Macierzy Szkolnej do sprawowania opieki nad szkołą (powstała w 1906 r., działała do 1918 r., tj. do upaństwowienia szkoły); współzałożyciel w 1906 roku Płockiego Towarzystwa Pomocy Uczącej się Młodzieży; współzałożyciel i prezes powstałego w 1910 roku Towarzystwa „Szkoła Średnia w Płocku”, członek Zarządu Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; dyrektor Towarzystwa Wzajemnego Kredytu, działacz Towarzystwa Oświaty Narodowej; w latach 1910-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego.

Paweł Topoliński – w roku 1905 właściciel 4-klasowego progimnazjum z wykładowym językiem polskim (za zgodą naczelnika Płockiej Dyrekcji Naukowej), którą oddaje pod zarząd Koła Płockiego Polskiej Macierzy Szkolnej; na bazie tej szkoły w roku 1906 powstanie 8-klasowe Gimnazjum Polskie Polskiej Macierzy Szkolnej, zwane początkowo Płocką 8-klasową Szkołą Polską Józefa Dionizego Szczepańskiego, a popularnie nazywane Gimnazjum Macierzy; oficjalnie szkoła powstała na podstawie pozwolenia udzielonego 1 września 1906 r. przez Radę Kuratorium Warszawskiego Okręgu Szkolnego na otwarcie w Płocku prywatnego 8-klasowego męskiego zakładu naukowego z kursem gimnazjum męskiego Ministerstwa Oświaty Narodowej (ustalił Marek Mroczkowski w pracy „Pierwsza Polska Szkoła Średnia w Płocku w latach 1905-1945”, w: „100 lat Jagiellonki. Z dziejów Polskiej Szkoły Średniej w Płocku 1906-2006”, Płock 2006).

  Czesław Zambrzycki – inżynier budowlany; radny magistratu, w latach 1912-1913 członek Komitetu Budowy Gmachu Gimnazjum Polskiego; autor bezpłatnie wykonanego projektu architektonicznego szkoły (neoklasycystyczna fasada, 1554 metry kwadratowe powierzchni użytkowej z centralnym ogrzewaniem z przeznaczeniem dla ok. 400 uczniów, koszt budowy: 93 486 rubli i 97,5 kopiejek).