Wydarzenie zgromadziło w auli miejskiego ratusza oraz w salach Akademii Mazowieckiej ponad 180 uczestników– organizatorów, debatantów i wolontariuszy będącymi uczniami liceów oraz studentami najlepszych Europejskich uczelni takich jak University of Amsterdam oraz TU Delft z Niderlandów. Dzięki staraniom organizatorów, wiele szanowanych instytucji, firm i organizacji objęło patronatem tę konferencję. Wśród nich znalazły się: - Miasto Płock z Panem Prezydentem Andrzejem Nowakowskim na czele, CIFAL oraz UNITAR (Instytut ONZ do spraw Badań i Szkoleń), Pan Marszałek Województwa Mazowieckiego, Akademia Mazowiecka w Płocku, Płocki Park Przemysłowo-Technologiczny, Okręgowa Rada Adwokacka i Filia Politechniki Warszawskiej w Płocku, jak również sponsorzy tacy jak La Estetica oraz firma Tuteer, wspierająca edukację młodzieży.
Obrady otworzyło Zgromadzenie Ogólne w Urzędzie Miasta Płocka. Przedmiotem debat był narastający kryzys humanitarny w Demokratycznej Republice Konga. Uczestnicy wcielający się w ambasadorów Rady Bezpieczeństwa ONZ wygłaszali przemowy stwierdzające pozycję reprezentowanego kraju wobec przedstawionego problemu. Wymagało to stalowych nerwów i zdolności szybkiego myślenia, ponieważ następujące po mowie pytania o politykę kraju mogły paść od każdego zgromadzonego na auli uczestnika. Najwyższe wyrazy uznania należą się tym, którzy mimo tego, że debatowali w tej formule po raz pierwszy, stanęli przy mównicy. Mnogość pytań z sali, pomimo, ze stanowiła dowód na świetne przygotowanie uczestników, była na tyle przytłaczająca, że niestety nie każdy miał szansę uzyskać prawo głosu od Przewodniczących Zgromadzenia Ogólnego.
Niemniej jednak, ciekawość uczestników została zaspokojona, bowiem tego samego dnia debaty przeniosły się do wnętrza Akademii Mazowieckiej. Tam delegaci pozostałych komitetów m.in. historycznego Kongresu Wiedeńskiego czy Rady Praw Człowieka ONZ przedstawili stanowisko reprezentowanych przez siebie krajów i rozpoczęli debaty nad tematami takimi jak ochrona praw reprodukcyjnych osób niepełnoletnich bądź zwalczanie zorganizowanej przestępczości w krajach wysoko rozwiniętych. Pierwszy dzień debat to również dzień przełamywania barier. Poznawanie nowych ludzi, obradowanie w często nieznanym dotąd formacie oraz przede wszystkim wykorzystanie języka angielskiego na poziomie dyplomatycznym wymagają od uczestników wiele odwagi i determinacji. To właśnie tego dnia wielodniowe przygotowania delegatów wystawiane są na próbę poprzez ogień pytań i uwag ze strony pozostałych uczestników.
Kontynuacja konferencji drugiego dnia (w sobotę 25 maja) zaowocowała w postaci przejścia z przedstawiania polityki na dane tematy na rzecz dyskusji i propozycji rozwiązań podejmowanego problemu. Głównym celem uczestników było opracowanie
rezolucji - dokumentu podsumowującego wnioski z prac komitetu, zawierającego szereg porad, instrukcji, nakazów, który jest zarazem w pewnym stopniu wiążący prawnie. Stworzenie takiego dokumentu jest wyzwaniem z kilku powodów. Głównym jest fakt, że musi on zostać przegłosowany większością 2/3 głosów w komitecie. To implikuje liczne kompromisy, negocjacje oraz wątpliwości czy zagłosowanie za daną rezolucją nie łamie polityki kraju. Kolejnym istotnym aspektem jest formatowanie. Rezolucje mają swój charakterystyczny, dokładnie opisany w tworzonych przez organizatorów z dużym wyprzedzeniem „Zasadach przeprowadzenia konferencji” (Rules of Procedure) format, styl i rejestr. Wyraźne odstępstwa od tychże zasad mogą skutkować odrzuceniem rezolucji podczas prezentacji na drugim Zgromadzeniu Ogólnym. Szczęśliwie, drugiego dnia konferencji każdy komitet zdołał wypracować rezolucję lub analogiczny dokument pod okiem swoich moderatorów.
Dzień trzeci to weryfikacja starań delegatów. Podczas drugiego Zgromadzenia Ogólnego rezolucje powstałe w komitetach zostały odczytane z mównicy auli Akademii Mazowieckiej, a następnie Zgromadzenie Ogólne (tj. wszystkie kraje przewidziane na konferencji) przystąpiło do głosowania nad nimi. Istotnym jest, żeby przy głosowaniu być zaznajomionym z polityką swojego kraju na dany temat, ponieważ, pomimo że głosuje się również nad rezolucjami spoza własnego komitetu, co często może wykraczać poza wstępne przygotowanie danego delegata, przy wątpliwie dobranym głosie, każdy z sali może spytać, dlaczego zagłosowało się akurat za lub przeciw. Tak naprawdę najistotniejszym jest, że delegaci z Rady Bezpieczeństwa ONZ przygotowali i przegłosowali rezolucję bez żadnego głosu veto ze strony stałych członków Rady (USA, Rosja, Chiny, Wielka Brytania, Francja). Konferencję zwieńczyła ceremonia zakończenia, kiedy to delegaci, którzy wykazali się szczególnie wysokim poziomem przygotowania, kreatywności, umiejętności szukania kompromisu i oryginalnymi taktykami negocjacji zostali nagrodzeni przez moderatorów swoich komitetów.
Pierwsze informacje zwrotne od uczestników konferencji sugerują, że była ona wyjątkowo udana nie tylko od strony organizacyjnej, na którą składają się m.in. wyposażenie delegatów, zapewnione uczestnikom posiłki i poczęstunek, aspekty logistyczne, ale również ze strony merytorycznej, którą stanowią przygotowane przez moderatorów „poradniki przygotowania” (study guides), dobór tematów debat czy też chociażby przeprowadzenie obu Zgromadzeń Ogólnych. Cieszymy się, że wśród rosnącej liczby nowych, mniejszych, niesprawdzonych konferencji w całej Polsce, płocka edycja Model United Nations pozostaje jednym z niewielu wyborów, które gwarantują najwyższy poziom obrad wraz z kompetentnym sekretariatem kierującym wydarzeniem, który co roku, niezmiennie zapewnia uczestnikom unikatowe warunki do rozwoju tworząc taką przestrzeń edukacyjną jak PlocMUN.
Serdecznie dziękujemy Wszystkim, którzy wsparli tę wyjątkową inicjatywę i umożliwili nam zorganizowanie obrad na tak wysokim poziomie.
